çentik • düşük desibelli konuşmalar: Bir penceredir hayat

20 Aralık 2019 Cuma

Bir penceredir hayat

Bir penceredir hayat.

Geçmişe ve geleceğe baktığın,
dağlara ve gökyüzüne baktığın,
doğumlara ve ölümlere baktığın.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

HAKKIMDA

Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi (İng.) 2001 mezunuyum. Psikiyatri uzmanlığımı Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı'nda 2009'da tamamladım. Uzmanlık eğitimim sırasında "TürkSch - Psikozlarda Gen-Çevre Etkileşimi için İzmir Akıl Sağlığı Araştırması"nı yürüten ekibin içinde yer aldım. Uzmanlık tezimi toplumsal eşitsizlikler ve psikotik yaşantılar üzerine yaptım. Uzmanlık sonrası Sinop'ta görev yaptım ve 2013 yılında Dokuz Eylül Üniverstesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı'nda öğretim görevlisi olarak çalışmaya başladım. 2014 yılında Hollanda Maastricht Üniversitesi'nde kentsel sosyal çevre ve psikozlar üzerine doktoramı tamamladım. 2018 yılında ise doçent unvanı aldım. Dokuz Eylül Üniversitesi'ndeki mesleki ve akademik yaşamımı 2024 yılına kadar sürdürdüm. Ağırlıklı olarak şizofreni ve psikotik bozukluklar alanında çalıştım. Çoğunluğu epidemiyoloji, psikotik bozukluklarla ilgili olmak üzere yayınlanmış 120 üzerinde bilimsel ve mesleki makalem bulunuyor. Türkiye Psikiyatri Derneği'nin farklı kurullarında uzun yıllar görev aldım. Yine uzun bir dönem soL Haber Portalı'nda haftalık yazılarımla yer aldım. Farklı kitaplarda (örn. Tıp Bu Değil [2012]), Bilimsel Yeni Verilerin Işığında Diyalektik Materyalizm [2019]) yazılarım yer aldı. Yayınlanmış iki öykü kitabım (Gerisi Hep Rivayet [2016], Ruhlar Mezbahası [2020]) bulunuyor. Çalışmalarımı İzmir, Alsancak'ta kendi muayenehanemde sürdürüyorum.

BU ARALAR BİR ÇENTİK

The album’s title, translating as The Way of the Winds, refers to the many musical traditions Matthieu Saglio’s music has absorbed. A jazz pulse informs many of the album’s tracks, and classical influences, reflecting the French-born cellist’s formal training in Rennes, surface in the baroque “Las Cathédrales”, the album’s final piece. Saglio has lived in Valencia since 2002, and has absorbed that city’s vibrant cultural mix. The result is a richly flavoured musical stew, downbeat in tone, and spiced by a gentle, but compelling rhythmic drive. North African laments and Andalusian blues are prominent ingredients and tango is a distinct strand. The album opens with the contrasting moods, Arabic scales and exemplary musicianship of “L’appel du Muezzin”. The composition begins as a mournful cello extemporisation over a sustained multi-tracked drone then cuts suddenly to the percussion-fuelled bounce of a village dance. “Bolero Triste” comes next, belying its title with the flavours of French chanson. Here Saglio supports Vincent Peirani’s accordion with gentle plucks and strums and both solo lyrically. As the album continues, compositions mix traditions and change direction as though cued from within. Thus, the cellist introduces “Metit” with syncopated jazz, but the body of the piece is a showcase for the Senegalese-born singer Abdoulaye N’Diaye. “Amanecer” delivers broody Nils Petter Molvaer trumpet, “Caravelle” the sting of Nguyên Lê’s guitar and both feature plangent jazz-inflected cello and lilting 5/4 support. The cellist can soar into the upper register with the dexterity and sonic register of a violin, and when actual violinist Léo Ullman combines with Saglio on “El Abrazo” and “Sur le Chemin”, their phrasing is so close it is hard to tell them apart. Indeed, Saglio’s vibrant tone, touch and technique stand out on every track, but, impressively, never at the expense of his guests. [Mike Hobart - ft.com]

Sayfalar

20 Aralık 2019 Cuma

Bir penceredir hayat

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

BAĞLANTILAR

RADAR

TABELA