Tüm sesleri, dünyanın ya da koca bir yıl bir kenara çiziktirilenler

Arkhangelsk [Erik Truffaz]; The Very Best of Ethiopiques; Comicopera [Robert Wyatt]; White Chalk [PJ Harvey]; A Time for Everything [Yaron Herman Trio]; Back to Black [Amy Winehouse]; Refuge [Gilad Atzmon and The Oritnet House Ensemble]; Being There [Tord Gustavsen Trio]; New Blues [Third World Love]; Young Bones [Malia]; Metheny Mehldau Quartet; Fascinoma [Jon Hassell]; The Future is Unwritten-Joe Strummer [Belgesel Müziği]; Paris, Texas [Ry Cooder, Film Müziği]; Oldboy [Yeong-wook Jo, Film Müziği]; Twelve [Patti Smith]; In Rainbows [Radiohead]; Infinite Face [Norrda]

Aklıma takılan türküler

Hain't it funny [K. D. Lang]; Summerwine [Nancy Sinatra ve Lee Hazlewood, Bono ve The Corrs, Ville Valo ve Natalia Avelon]; Somewhere over the rainbow [Israel Kamakawiwo'ole]; Hurt [Johnny Cash]; I'm not getting enough [Yoko Ono]; Kara Araba [DandadaDan]; Whatelse is here [Royksopp]; Mi niña Lola [Buika]; Smells like teen spirit [Patti Smith]

Pj Harvey: Beyaz Tebeşir
Albümü dinleyince şarkıların, şarkıların içine sinen çığlıkların, inlemelerin, fısıltıların kodlaması olduğunu düşündüm Beyaz Tebeşir'in. Düşündüm ki Polly Jean Harvey, ufka kadar uzanan bomboş çayırların asi kızı boşluğa harfler, notalar kondurmaya çalışıyor. Örneğin doruklarında bir kartalın uçup durduğu bir dağı anlatıyor. Dünyanın keşmekeşinden kaçıp serin kar sularının aktığı, eğrelti otlarının toprağı kapladığı, kayaların yosun bağladığı bir dağa seslenmek istiyor. Ve sessizlik istiyor, içindeki sesleri duyabilmek için. "Yalnız kalır kalmaz, içindeki şeytanla da başbaşa kalıyor" ya da erken bir vedalaşma için provalar yapıyor. İçindeki sesi duyabilmek için kasabasına geri dönmüş, gitarının yanına tuşları eklemiş, piyanonun başına oturmuş ve sesine yol vermiş. Ve eşine az rastlanır bir albüm çıkmış ortaya. Avazı çıktığı kadar bağırarak...

Üçüncü dünya aşkı!Marquez demiş ki "İnsan ancak arkadaşları için yazar!" Third World Love da sanki aynı soydan geliyor Marquezle; sanki tüm şarkılarını arkadaşları için, eğlenmek ve hoşça zaman geçirmek için çalıyor. Kasım ayında İzmir'de verdikleri konserlerinde, keyifli ezgileriyle unutulmaz bir konser vermelerinden belli oldu, şarkılarını keyifle çaldıkları. Ama bıraksalar kendilerini, tutmasalar, belki de arkadaşlarının her zaman onlarla birlikte eğleneceğini bilseler bambaşka yerlere gidecekler; notaların hakkını verebilecekleri belli ama bir yandan da bunu çok fazla dert ediyorlar. Bazen koyvermek gerekir, eğelendirmeyi ya da eğlenmeyi çok da takmadan hayatı üflemek gerekir trompetin, klarinetin, sazın, kemanın içine. Başka türlü müzik takılır kalır bir yerde, çürüyünceye kadar... Ama yine de keyifli bir Akdeniz albümü, hem de nasıl olur bilinmez ama herhalde böyle olur diyerek Akdeniz cazı dinlemek isterseniz saygıdeğer bayanlar ve saygıdeğer baylar, karşınızda Third World Love ve New Blues. "Joy of Life" ile "Hamina" şiddetle önerilir ayrıca.

Robert Wyatt - Comicopera [2007]

Halil Turhanlı'nın kitaplarını, yazılarını yıllardır takip edenler siyaset ile müzikal yaratıcılığın birleştiği birçok farklı patikayı izleme olanağı bulurlar. Robert Wyatt da bu patikaları açanlardan birisi. Bir zamanlar Britanya Komünist Partisi üyesi olan eski tüfek, 9 Ekim 2007'de, deyim yerindeyse Che'nin doğumgününü selamlamak için bir albüm yayınladı. İki aydır kulaklarımızın pasını siliyor, yeniden ve yeniden. Üç bölümden oluşan albüm birçok farklı müzisyenle (Gilad Atzmon, Brian Eno, Annie Whitehead, Yaron Stravi gibi) her bir şarkısında farklı bir yöne açılıyor. Albüm üç bölümden oluşuyor demişken, sonuncu bölümdeki şarkıların İspanyolca ve İtalyanca olduğunu ve son şarkının da Carlos Puebla'nın Hasta Siempre Commandante olduğunu belirteyim. Onca badireye rağmen yumruğu yere inmeyen bir hayat serserisinden sevgilerle...